Amerika #5 - Grand Canyon, Monument Valley en Route 66

In Amerika #5 - het een na laatste deel alweer! - neem ik jullie mee naar een paar prachtige stukjes natuur in het westen van Amerika. Natuurlijk kon een bezoekje aan de wereldberoemde Grand Canyon niet missen. Ook racete we rond in onze huurauto door Monument Valley en we besloten ook over de historische Route 66 te rijden. Weer ontzettend veel plaatsen, indrukken en foto's. Kijk je met me mee?

Van het prachtige Antilope Canyon - zie mijn vorige artikel - reden we door naar het wereldberoemde Grand Canyon. Eigenlijk is dit niet meer dan een hele diepe kloof van wel 435 kilometer lang. Het is dan ook niet te beschrijven hoé groot alles hier is en vooral hoe uitgestrekt het er uit ziet. Zoals je ziet maakt vooral de zon het plaatje helemaal compleet. Wat een prachtige paarse kleuren!

We bleven één nacht in de Grand Canyon en daarom besloten we om meteen verschillende uitzichtpunten te bekijken. Eigenlijk is ook dit weer een soort 'park', je betaald dan ook entree om op het terrein te mogen. Nog eventjes een foto met Joost, genieten van de zonsondergang en weer lekker ons bedje in duiken. Klaar om morgen de Canyon ín te dalen. Ja, je leest het goed. Denise is gaan hiken in the one and only Grand Cayon!

Wiehoe! Met m'n prachtige wandeloutfit aan en glamorous zonnebril op m'n neus werd het tijd om aan de tocht te beginnen. Samen met papa, Joost en m'n zusje Rosalie daalden we af via een speciaal pad. Wanneer je gaat wandelen in de Grand Canyon is het ontzettend belangrijk dat je genoeg water meeneemt, je insmeert met factor 50 en een pet draagt. Deze heb ik natuurlijk ook bij maar die staat wat minder leuk op de foto, haha! We hadden geluk want de zon werd een beetje gefilterd door de wolken waardoor het een stuk minder warm was. Ook hier was het helaas weer zo dat je alles wat je naar beneden liep, óok weer omhoog moest. Wat een ellende! Volgens mij ben ik gewoon niet gemaakt om te lopen en vooral niet omhoog met 40 graden. Gelukkig heb ik ook deze tocht weer overleefd en kan ik toch mooi zeggen dat ik ben afgedaald - en omhoog gekomen! - in de enige echte Grand Canyon, woehoe!

Na dat we onszelf opgefrist hadden reden we door naar de volgende bestemming. Monument Valley stond op het programma en eerlijk gezegd had ik geen flauw idee wat ik er van moest verwachten. Toen we aankwamen zag ik stof. Heel veel oranje stofwolken. Hier en daar een gigantisch rotsblok en meer was er eigenlijk niet te zien. Omdat papa het heel stoer vond om hier de 17 mile drive met onze eigen auto te doen, zijn we dus 17 mijl op en neer gehobbeld door deze enorme stofwolken. Gelukkig vond hij het ontzettend leuk, wij helaas wat minder op de achterbank...

Toch nog even een fotootje! Been there, done that! Check!

Na het stof van ons lichaam te hebben geveegd maakten we ons klaar voor de langste rit van de vakantie. We're going to LA! Via de historische Route 66 - ook wel bekend van onwijs veel liedjes/films etc - reden we naar de stad waar ik zo ontzettend naar uit keek. Gelukkig dit keer op een verharde weg, heerlijk.

Wanneer je over Route 66 rijdt zie je eigenlijk niets anders dan een enorm lange rechte weg, af en toe een groep motoren en hier en daar een enorme cactus. Na een tijdje zagen we een vervallen benzinepomp staan en we besloten hier uit te stappen om wat kiekjes te maken. Zo apart en zonde dat dit helemaal niet meer in gebruik is en hier gewoon eigenlijk staat 'weg te rotten'.

Na uren in de auto waren we er eindelijk: Los Angeles. Deze foto heb ik er nog eventjes bijgedaan, hier stopt officieel de Route 66. Dit bord staat in Santa Monica, op de pier bij het strand waar we die avond heerlijk wat gegeten hebben. Meer over LA vertel ik jullie in het volgende en tevens laatste artikel over Amerika! 

De Grand Canyon was adembenemend groot - dit kun je je écht niet voorstellen! - en ontzettend mooi. Voor rust moet je hier niet komen trouwens, achter elke boom staan ongeveer 10 japanners foto's te maken. Zo ontzettend toeristisch, eigenlijk heel jammer. Monument Valley is hartstikke leuk wanneer je van crossen door oranje stofwolken houdt en graag honderd keer je hoofd wilt stoten aan het dak van de auto, maar van mij had het niet gehoeven. Sorry pap! Ik kan dan ook niet wachten om richting Los Angeles te vertrekken waar er nog ontzettend veel leuke dingen op me staan te wachten.